Renesans

Imieniny obchodzą:

Renesans

Renesans jest to epoka, która trwała we Włoszech od XIV w. do początków XVI w., a w krajach północnoeuropejskich od końca XV w. do końca XVI w., a nawet lat trzydziestych XVII wieku. Nazwa epoki pochodzi do francuskiego słowa renaissance, co znaczy odrodzenie. W Polsce renesans jest to okres między średniowieczem a barokiem. W renesansie to człowiek jest na pierwszym miejscu, staje się centrum badań i jest w kręgu zainteresowań . Było to tzw. „odrodzenie ludzkości”, gdzie podkreślano jego godność i wartość życia na ziemi. Odrodzenie jest epoką indywidualności. Każdy czuł w sobie talent, który rozwijał. Człowiek często pełnił wiele funkcji: społeczną, zawodową artystyczną, nie ograniczał się tylko do jednej. Doskonałym przykładem jest Michał Anioł i Leonardo da Vinci, którzy interesowali się techniką, filozofią, różnymi rodzajami sztuki oraz nauką. Osiągnięcia geniuszy renesansu do dziś wzbudzają podziw i szacunek, gdyż posiadają praktyczne zastosowanie.

Przedstawiciele renesansu:

Mikołaj Rej uzyskał miano „Ojca literatury polskiej”, ponieważ jako pierwszy pisał po polsku. „Zwierzyniec” : „A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają.” To utwór, w którym ukazana jest miłość do kraju.

Jan Kochanowski jest najwybitniejszym poetą polskiego renesansu. Bez wątpienia można go nazwać człowiekiem renesansu. We fraszkach porusza tematy ludzkich uczuć, miłości oraz piękna kobiecego ciała.

O miłości w tym utworze podkreśla potęgę miłości.

„Kto naprzód począł Miłość dziecięciem malować,

Może mu się zaprawdę każdy podziwować;

Ten widział, że to ludzie bez rozumu prawie,

A wielkie dobra tracą przy tej głupiej sprawie.”

Do Hanny Ta fraszka jest związana z przysłowiowym zwrotem "serce z kamienia"

„Na palcu masz dyjament, w sercu twardy krzemięń,

Pierścień mi, Hanno, dajesz, już i serce przemięń”

Do dziewki jest to fraszka miłosna opisująca cierpienie kochanka.

„Nie uciekaj przede mną, dziewko urodziwa,

Z twoją rumianą twarzą moja broda siwa”

Do Magdaleny - w tej fraszce ukazuje piękno kobiecego ciała.

„Ukaż wdzięczne usta swoje, usta różane,

Pereł pełne, ukaż piersi miernie wydane

I rękę alabastrową, w której zamknione

Serce moje. O głupie, o myśli szalone!”

Do Jadwigi

„Wróć mi serce, Jadwigo, wróć mi, prze Boga,

A nie bądź przeciwko mnie tak barzo sroga,

Bo po prawdzie z samego serca krom ciała”

W pieśniach pisze o życiu, w którym najważniejsze są wartości prawdziwego człowieka .

Pieśń o spustoszeniu Podola ukazuje troskę o losy ojczyzny, rozpacz i smutek podmiotu z powodu spustoszenia ziemi podolskiej.

„Wieczna sromota i nienagrodzona

szkoda, Polaku! Ziemia spustoszona

podolska leży...”

Pieśń o dobrej sławie mówi o powinnościach dobrego obywatela wobec ojczyzny, służba krajowi.

"Służymy poczciwej sławie, a jako kto może,

Niech ku pożytku dobra wspólnego pomoże".

Trudna rada w tej mierze, rozstanie z ukochaną, wywołuje nastrój beznadziejności i smutku. Postać kobiety jest ukazana w tle przyrody:

"Zajźrzę wam, gęste lasy i wysokie skały,

Że przede mną będziecie taką rozkosz miały,

Usłyszycie wdzięczny głos i przyjemne słowa,

Po których sobie tęskni biedna moja głowa".

Na sokalskie mogiły, należy do utworów patriotycznych, mówi o bohaterach z minionych czasów

„Tuśmy się mężnie prze ojczyznę bili

I na ostatek gardła położyli.

Nie masz przecz, gościu, złez nad nami tracić

Taką śmierć mógłbyś sam drogo zapłacić.”

Czego chcesz od nas, Panie, autor dziękuje tu Bogu za to że stworzył świat.

„Tyś niebo zbudował

i złotymi gwiazdami ślicznieś uhaftował;

Tyś fundament założył nieobeszłej ziemi

I przykryłeś jej nagość zioły rozlicznemi.”

Andrzej Frycz Modrzewski, jedna z najwybitniejszych postaci polskiego renesansu.

Poprawie Rzeczpospolitej, przedstawia wizję prawidłowego państwa, dbałość o kraj.

„Aby wszyscy obywatele spokojnie i szczęśliwie żyć mogli”

Piotr Skarga, jego najważniejszym dziełem jest Kazanie sejmowe, traktat polityczny o przebudowie państwa polskiego.

Kazanie II O miłości ku ojczyźnie, autor opowiada tu o swojej własnej miłości do ojczyzny. Domaga się bezinteresownej miłości do ojczyzny, która jest obowiązkiem każdego człowieka.

Williama Szekspira uważa się za poetę narodowego Anglii. Jego najwybitniejsza sztuka to Romeo i Julia. Jest to historia dwojga kochanków, którym okoliczności nie pozwalają być razem. Utwór Romeo i Julia jest często nazywany „tragedią miłości”. Jeden z najpiękniejszych dramatów miłosnych wszechczasów.

"Lecz żaden smutek nie przeważy radości, którą niesie

krótka chwila spędzona przy niej"

"Jedną moją miłość jaką dotąd znałam tam weszła ,gdzie nienawiść zasiałam.

Za późno i za wcześnie znany i nieznany- nienawiść kochanki wrogu mój kochanku"

"Czy miłość jest delikatna?

nie raczej brutalna i ostra

kłuje jak oset"

"Czy nie lepiej żartować niż jęczeć z miłości"

"Jak cudowna jest miłość skoro cień miłości

tyle bogactwa niesie i tyle radości"

Hamlet, w Hamlecie - tytułowym bohaterze miłość rozbudza Ofelia.

„Ale pękaj, serce moje, bo usta milczeć muszą”