Miłość spełniona

             Miłość spełniona to piękny rodzaj uczucia, które, często mimo wielu przeciwności, kończy się dobrze – typowym, baśniowym „i żyli długo i szczęśliwe”. Miłość spełniona to taka, w której nie ma śmierci, nieszczęścia i ostatecznego krachu związku, a uczucie może zatryumfować i związać parę kochanków na wieczność.

            Utwory literackie, malarskie, artystyczne, opowiadające o tym rodzaju miłości, mają za zwyczaj wydźwięk optymistyczny. Tak jest np. w „Zemście”. Dramat ten opisuje historię dwóch zwaśnionych sąsiadów - Cześnika i Rejenta. Pierwszy z wymienionych mężczyzn jest biedny i mieszka w połowie zamku należącej do jego bratanicy – Klary. Dziewczyna zakochana jest w Wacławie - synu Rejenta. Młodzi muszą ukrywać swój związek przed światem i opiekunami. Jednak na końcu opowieści Cześnik zmusza chłopaka do ślubu z Klarą. Wtedy sam nie zdaje sobie sprawy, jak wielką radość sprawia młodym… jednocześnie pozwalając im na spełnienie swojej miłości. Ślub często pozwala właśnie na ukoronowanie związku zakochanych.

      Taki sam model miłości występuje w „Ślubach panieńskich” - innej komedii Aleksandra Fredro. Tu Albin i Klara pałają do siebie gorącym uczuciem. Mężczyzna starał się o swą oblubienicę przez blisko dwa lata. Odnajdywał szczęście w nieszczęśliwym uczuciu „Ach można kochać i nie płakać razem”.  Jest on postacią niezwykle tkliwą, ale i bardzo bogatą, dlatego też ojciec Klary akceptuje starania chłopaka o rękę jego córki. Albin był uległy, przez co dziewczyna uważała, że nie można go kochać. Zmienił się dopiero po radzie Gustawa, który polecił mu udawanie obojętnego w obecności Klary. Wtedy dziewczyna zwróciła na niego uwagę i pokochała nad życie. Drugą parą w „Ślubach panieńskich” jest wspominany wcześniej Gustaw i Aniela. Chłopak został sprowadzony przez wuja, by mógł starać się o rękę  dziewczyny. Jednak on nie chciał zabiegać o względy panienki, gdyż uważał ją za zwykłą wieśniaczkę. Zmienił jednak zdanie, jak dowiedział się o ślubach obu dziewcząt. Wówczas  postawił sobie za sprawę honoru zdobycie ręki jednej z nich. W końcu zarówno Gustaw jak i Aniela ulegają silnemu i przemożnemu uczuciu -  jakim jest miłość.

Miłość spełniona pojawia się również w „Krzyżakach” Henryka Sienkiewicza pomiędzy Jagienką a Zbyszkiem. Choć może nie jest to do końca widoczne, gdyż uczucie dwojga kochanków poprzedzone jest nagłą śmiercią Danusi. Jagna od początku czuła sympatię do młodzieńca, ale on ślubując wierność swej damie serca, nie zwracał uwagi na inne kobiety. Jednak po tym smutnym wydarzeniu młodzieniec znalazł pocieszenie w ramionach czułej i opiekuńczej Jagienki.

Adam Mickiewicz w „Panu Tadeuszu” stwarza interesujący trójkąt miłosny: Tadeusz z Zosią i Tadeusz z Telimeną. Jednak ta druga kobieta w pewnym sensie była dla niego tylko zabawką. Miała z nim romans pomimo tego, że była od niego dużo starsza i wydawałoby się, że rozsądniejsza. Jednak, gdy młodzieniec chciał zakończyć związek, ona sprzeciwiała się. Telimena nie mogła pogodzić się, z faktem, że Tadeusz kocha Zosię. Próby wpłynięcia na zmianę uczuć młodzieńca na niewiele się zdały. Młodzi wciąż darzyli się nawzajem pięknym i czystym uczuciem, pragnęli być razem. Bohaterowie tej wielkiej epopei narodowej są ludźmi bardzo młodymi i niedojrzałymi, jednakże ich uczucie sprawia, że oboje dorastają i stają się osobami jak najbardziej świadomymi i odpowiedzialnymi. Ich miłość może zostać zrealizowana, jest miłością szczęśliwą.

Kolejnym przykładem miłości spełnionej jest pouczająca historia dwojga kochanków przedstawiona w „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza. W tym wybitnym dziele pokazana jest miłość chrześcijanki Ligii i rzymskiego  patrycjusza Marka Winicjusza. Wydaje się, że to uczucie nie ma szans, żeby się spełnić, gdyż na początku Winicjusz był tylko zafascynowany niezwykłą urodą dziewczyny. Próbował się do niej zbliżyć siłą. Ale wierna swoim przekonaniom niewiasta, nie pozwoliła, by ją zhańbiono. Dopiero kiedy uciekła z dworu Nerona, niepocieszony Marek dostrzega jak wiele dla niego znaczyła. Za wszelką cenę próbuje odnaleźć obiekt swojej tęsknoty. Kiedy wreszcie mu się to udaje, próbuje porwać dziewczynę, ale do akcji wkracza Ursus, który stając w obronie dziewczyny, rani Rzymianina. Nieprzytomny Winicjusz pozostaje pod opieką chrześcijan i Ligii. Mężczyzna zaczyna słuchać kazań św. Pawła. Dzięki temu udaje mu się porozumieć z ukochaną i w ostateczności wziąć z nią ślub. Choć czeka ich jeszcze wiele różnych i często niebezpiecznych przygód, są szczęśliwi. Była to miłość trudna, jednak wysiłek opłacał się. Zostało spełnione marzenie zakochanej w sobie pary. Powieść uczy nas, że gdy dwoje ludzi się kocha i jeśli jest to nawet miłość, która zaprzecza wszelkim przyjętym ogólnie normom i zwyczajom, gdzie więcej dzieli niż łączy kochanków, to i tak gdy splata ich czyste i żarliwe uczucie, to razem mogą przenosić góry.

Miłość spełniona występuje także we Władcy pierścieni- J.R.R Tolkiena, pomiędzy Aragonem i Arweną. Choć oboje się kochali istniało wiele powodów dla, których nie mogli być razem. On był zwykłym śmiertelnikiem, a ona  długowieczną elfką a do tego córką króla. Mężczyzna choć był zakochany bez pamięci, wiedział, że jest to związek bez przyszłości, ponieważ musiał on iść wraz z pozostałą „ drużyną pierścienia” do Mordoru  by zniszczyć pierścień. Natomiast dziewczyna  została z ojcem, który pragnął, żeby razem  z nim i resztą swojego ludu popłynęła do Nieśmiertelnych krajów znajdujących się za morzem, gdyż tam tylko nie docierała niszczycielska moc Saurona. Arwena na pożegnanie dała ukochanemu biały kamień- Evenstar zawieszony na srebrnym łańcuszku , który miał nosić podczas wyprawy do Krainy Cienia. Gdy Aragon wyruszył w podróż Arwena pomimo usilnych próśb swego ojca wyrzekła się nieśmiertelności i została w swym domu czekając na powrót kochanka. Jej poświęcenie opłacało się. Po zakończeniu Wojny o Pierścień Aragorn zostaje królem Gondoru  i Arnoru i poślubia Arwenę, czyniąc ją królową. W ten sposób ich miłość spełniła się.

                   Zdjęcie z filmu „ Władca Pierścieni”. Przedstawia pare kochanków- Arwenę

                   i Aragorna.  

Kolejnym przykładem tego uczucia są bohaterowie serii książek pt. „ Harry Potter…”. Powieści te opisują losy tytułowego Harry’go - jest to chłopiec niezwykły, gdyż jako jedyny przeżył atak największego czarnoksiężnika- Voldemorta. W czasie tego strasznego wydarzenia zginęli jego rodzice, próbując go ochronić. Mały Harry nie tylko nie zginął w tym zamachu, ale pokonał tego niebezpiecznego człowieka, co zapewniło mu chwałę  w świecie czarodziejów. Kiedy chłopiec trafił do szkoły- Hogwartu poznał  dwójkę przyjaciół: Rona i Hermionę, a także swoją przyszłą miłość Ginny. W szóstym tomie tej fascynującej historii  tworzą się dwie pary zakochanych. Ginny i Harry , którzy krótko cieszą się swoim szczęściem, gdyż chłopak musi do końca rozprawić się z czarownikiem, który zabił mu rodzinę. Nie chcąc mieszać w to swojej dziewczyny zrywa z nią znajomość, bojąc się o jej życie. Jednak po pokonaniu odwiecznego wroga wrócił do swej ukochanej. Wziął z nią ślub i miał trzech synów oraz córkę. Drugą parę kochanków reprezentowali Hermiona i Ron. Ich związek był bardzo burzliwy. Na początku, choć oboje byli przyjaciółmi Harrego nie znosili się. Z czasem jednak zaczęło się to zmieniać. W końcu stwierdzili, że są dla siebie stworzeni. Miłość tych dwojga spełniła się w małżeństwie.  

           Zakochani- Ron i Hermiona.                                                                              Zakochani- Harry i Ginny.

Uczucie, które zaowocowało łączyło również  Judytę i Adama w książce Katarzyny Grocholi pt. „ Nigdy w życiu”. Ona związana była z mężczyzną, który ją wykorzystywał i zdradzał. Robiła co mogła by uratować swoje małżeństwo, ale kielich goryczy przepełniła zdrada męża. Po rozwodzie  z małżonkiem rzuciła się w wir pracy  w redakcji kobiecego pisma. Była załamana - dawny ukochany nie zostawił jej mieszkania, które wcześniej obiecywał. Przy pomocy przyjaciółki i wsparciu córki wybudowała piękny dom. Jej życie znów zaczęło promieniować szczęściem. W pracy spotkała Adama , z którym się bardzo zżyła. Okazało się, że mają ze sobą wiele wspólnego. Po upływie pewnego czasu zrozumiała, że go kocha. On odwzajemniał jej uczucia.

                                                       Judyta i Adam z filmu

                                                       „Nigdy w życiu”.

Miłością spełnioną można nazwać również  miłość do ojczyzny i Boga. Przykładem tego uczucia może być hrabia Roland z” Pieśni o Rolandzie”. Ponad wszystko kocha on swój kraj, szablę i wreszcie narzeczoną Ode. Dowodzi tylnią strażą Karola Wielkiego. Brał udział w sławnej bitwie w wąwozie Roncevaux. Choć wiedział, że z garstką żołnierzy nie ma szans wygrać, nie wezwał na pomoc króla. Dzielnie stawił czoło Baskom. W czasie tej walki ginie większość rycerzy Karola, w tym sam Roland. Przed śmiercią jednak usiłuje zniszczyć swój miecz, który jest symbolem chrześcijaństwa. Dlatego Roland ginie nie tylko dla ojczyzny, ale również dla wiary. Także jego narzeczona z żalu umiera na wieść o jego śmierci. Postawa Rolanda jest bohaterska i godna naśladowania. Jego miłość również się spełniła, choć nie w małżeństwie.

Uczucie, które się spełnia pojawia się również w Małym Księciu. Powieść ta została napisana przez Antoine de Saint- Exupery. Głównym bohaterem tej książki jest Mały Książe. Jest to chłopiec o jasnych, kręconych włosach, sympatycznej twarzy i kruchej budowie ciała. Mieszka na planecie B- 612. ma Róże, o którą bardzo dba. Jednak doskwiera mu samotność, dlatego postanawia opuścić dom, szczególnie że swój kwiat uważa za zarozumiałą,, damę”. Zwiedzając inne planety dostrzega, że świat dorosłych bardzo różni się od świata dzieci. Bystre dziecko widzi, że dorośli są materialistami i nie posiadają za grosz wyobraźni. W czasie podróży zrozumiał, że kwiaty potrzebują ochrony i opieki, więc wrócił. Róża potrzebował jego i on potrzebował róży. Zrozumiał, że ją kocha i jest za nią odpowiedzialny.

Kolejnym przykładem miłości szczęśliwej są Salomon i Sulamitka z Pieśni nad Pieśniami. Oblubienica opowiada o tym, jak na wpół śpiąco czekała na przyjście ukochanego. Gdy usłyszała pukanie i miłosne słowa zachęty udała, że szkoda jej znów ubierać się w suknię i brudzić umyte stopy. Gdy Oblubieniec włożył rękę przez otwór w drzwiach, by dotknąć jej ręki, ona podeszła do niego wkładając w gest  podania dłoni całą swą miłość do niego. Jednak Oblubieniec źle zrozumiał jej intencje i odszedł. Kobieta szukała go po całym mieście, lecz zamiast niego spotkała żołnierzy, którzy ją pobili i pokaleczyli, gdyż wzięli ją za uliczną dziwkę. Niewiasta szukała pomocy u jerozolimskich kobiet i prosiła je by powiedziały Salomonowi o jej uczuciu. Jednak wszystko kończy się pomyślnie. W Pieśni czwartej kochankowie biorą ślub.

                                           

                                                                      Oblubienica- Dante Gabriel Rossetti. Namalowany został w XIX wieku.  Przedstawia Sulamitkę.

        Wszystkie wyżej wymienione przykłady opowiadają niezwykłej radości, której można doświadczyć w miłości spełnionej. Daje ona poczucie bezpieczeństwa i niewyobrażalnego szczęścia. Daje siły do życia i jest sensem życia ludzkiego. Ludzie zakochanie są optymistami. Sądzą, że razem są w stanie przezwyciężyć wszystkie trudności. Tak silnego i pięknego uczucia jakim jest miłość można tylko pozazdrościć.

Miłość niespełniona…

… to przeciwieństwo wszystkich powyższych przykładów. Uczucie, które, choć silne i szczere, nie może się szczęśliwie kończyć. Czasem przerywa je śmierć, czasem rozłąka kochanków, czasem inne okoliczności złośliwego losu. Taka miłość nie ma szans na szczęśliwe zakończenie – kończy się wielkim smutkiem…

               Albowiem miłość to uczucie o wielu obliczach. Istnieje miłość rodzicielska, dwojga kochanków, czy tez miłość do ojczyzny. Paradoksalnie miłość- uczucie, które towarzyszy wszystkim ludziom, na całym świecie- jest bardzo trudna do zdefiniowania. Bo niby jaka jest? Możemy powtarzać za Hymnem o miłości, że jest cierpliwa, łaskawa, nie szuka poklasku, współweseli się z prawdą. Te wszystkie jej określenia są uniwersalne, ale każdy może przeżywać miłość inaczej, subiektywnie i towarzyszą temu nieco odmienne emocje.

               Miłość to piękne uczucie. Piękne, ale pod warunkiem, że jest odwzajemnione. Bo kto z nas chce być odrzuconym? Kto z nas się tego nie boi? Wiąże się to z cierpieniem, bólem. Przepełniać nas może okrutna rozpacz, żal. Mówi się, że czas leczy rany, ale kiedy zadra w serce dopiero weszła, rana jest świeża, to stan ducha jest nie do zniesienia. Życie potrafi stracić swój sens. W głowie pojawiają się kolejne

pytania, uczucie pustki, samotność przytłacza. Jest ciężko. Nawet bardzo ciężko. Płacz? Wykrzykiwanie głupot? Niewiele się tu zdadzą.

               Symbolem niespełnionej miłości jest uczucie Romea i Julii z dramatu Williama Szekspira. Dla tej dwójki liczyła się tylko miłość – jej i jego Skoro nie mogli zaznać szczęścia na tym świecie byli skłonni skończyć swój żywot. Walczyli o miłość do końca. Przegrali – Romeo się zatruł, Julia dźgnęła się sztyletem. Pokazuje to wielką moc, jaką niesie ze sobą miłość. Wniosek jest jeden: jeśli miłość jest niespełniona- nie warto żyć. I nie kupimy jej za żadne pieniądze, złoto czy szybkie samochody. Jeśli kogoś naprawdę kochamy, to walczmy o tę miłość, o jej spełnienie.

               Miłość niespełniona to specyficzny rodzaj nienawiści. Miejmy się na baczności przed jej ofiarą - myślącym samotnikiem. – napisał Hagiwara Sakutaro. Trzeba przyznać, że jest w tym zdaniu dużo prawdy – gdy miłość nie może się spełnić, przemienia się z pięknego uczucia na wiele negatywnych emocji…