„ ² Niech mnie ucałuje pocałunkami swych ust!
Bo miłość twa przedniejsza od wina.
³ Woń twych pachnideł słodka,
olejek rozlany - imię twe,
dlatego miłują cię dziewczęta.
⁴ Pociągnij mnie za sobą! Pobiegnijmy!
Wprowadź mnie, królu, w twe komnaty!
Cieszyć się będziemy i weselić tobą,
i sławić twą miłość nad wino;
[jakże] słusznie cię miłują!
⁵ Śniada jestem, lecz piękna,
córki jerozolimskie,
jak namioty Kedaru,
jak zasłony Szalma.
⁶ Nie patrzcie na mnie, żem śniada,
że mnie spaliło słońce.
Synowie mej matki rozgniewali się na mnie,
postawili mnie na straży winnic:
a ja mej własnej winnicy nie ustrzegłam.
⁷ O ty, którego miłuje dusza moja,
wskaż mi, gdzie pasiesz swe stada,
gdzie dajesz im spocząć w południe,
abym się nie błąkała
wśród stad twych towarzyszy.

⁸ Jeśli nie wiesz, o najpiękniejsza z niewiast,
pójdź za śladami trzód
i paś koźlęta twe
przy szałasach pasterzy.

⁹ Do zaprzęgu faraona
przyrównam cię, przyjaciółko moja.
¹⁰ Śliczne są lica twe wśród wisiorków,
szyja twa wśród korali.
¹¹ Wisiorki zrobimy ci złote
z kuleczkami ze srebra.

¹² Gdy król wśród biesiadników przebywa,
nard mój rozsiewa woń swoją.
¹³ Mój miły jest mi woreczkiem mirry
wśród piersi mych położonym.
¹⁴ Gronem henny jest mi umiłowany mój
w winnicach Engaddi.

¹⁵ O jak piękna jesteś, przyjaciółko moja,
jak piękna,
oczy twe jak gołębice!

¹⁶ Zaiste piękny jesteś, miły mój,
o jakże uroczy!
Łoże nasze z zieleni.

¹⁷ Belkami domu naszego są cedry,
a cyprysy ścianami.”

(Pnp 1, 2-17)

„Miłość w religiach”

„Religia, to system wierzeń i praktyk, określający relację jednostki do różnie pojmowanej sfery świętości i sfery boskiej” – tak pisze wikipedia. Religia to wiara i oddawanie czci naszemu Stwórcy lub Stwórcom, w zależności czy jest to religia politeistyczna czy monoteistyczna. Na świecie wyróżniamy pięć wielkich wyznań: buddyzm, islam, chrześcijaństwo, hinduizm, judaizm.

Założycielem piątej co do wielkości religii świata – buddyzmu,  był syn księcia z rodu Śākyów, Siddhārtha Gautama, który kiedy zaczął głosić swoje nauki, przybrał imię Budda. W tej chwili na świecie jest od 230 do 500 milionów wyznawców Buddyzmu na świecie. Wiele osób uważa, że buddyzm to pogląd filozoficzno-etyczny, opierający się na Czterech Szlachetnych Prawdach:

Pierwsza Szlachetna Prawda o Cierpieniu,
Druga Szlachetna Prawda o Przyczynie Cierpienia
Trzecia Szlachetna Prawda o Ustaniu Cierpienia
Czwarta Szlachetna Prawda o Ścieżce Prowadzącej  do Ustania Cierpienia

33% ludności na świecie, czyli ok. 2,1 miliarda to chrześcijanie. Jest to religia monoteistyczna, głosi o nauczaniu mesjasza - Jezusa Chrystusa. Najważniejszą świętą księgą chrześcijan jest Biblia, czyli Pismo Święte. Nasz Zbawiciel umarł na krzyżu za nasze grzechy. Chrześcijaństwo jest wiarą w jednego Boga, Stwórcy świata. Zakładamy, że Bóg istnieje w trzech postaciach: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty. Wierzymy w jeden Kościół, który wyznaczył nam Bóg. Kościół jako świątynia jest miejscem skupienia, w którym każdy może w spokoju modlić się, spowiadać i przyjmować Komunię Świętą. Największy wpływ na Kościół ma papież.

Islam to religia założona przez Mahometa. Jest religią monoteistyczną. Według Mahometa Stwórcą i Panem świata jest Allah. Islam był z początku religią Arabów, jednak z czasem rozprzestrzenił się też na inne narody. Za ostatniego proroka Islamu uznaje się Mahometa. Przed nim mieli być jeszcze: Adam, Abraham, Mojżesz i Jezus. Jednak zawarte w świętej księdze muzułmanów – Koranie - objawienie ma stanowić ostateczne przesłanie Boga do ludzi. Aby przyłączyć się do wiary w Allaha, trzeba w obecności świadków wypowiedzieć wyznanie wiary, tak zwaną  szahadę: "(Oświadczam, że) nie ma bóstwa prócz Boga (Allaha) i oświadczam, że Mahomet (Muhammad) jest wysłannikiem Boga". W Islamie nie ma odrębnych grup duchownych. Iman to wierny odprawiający modlitwę. Znawcy Islamu są bardzo szanowani, gdyż wierzący nazywają ich „następcami proroka”.

Wyznawcy Hinduizmu zamieszkują głównie Półwysep Indyjski. Jest to religia politeistyczna. Istnieją w niej bóstwa męskie - dewy, i bóstwa żeńskie - dewi. Hinduizm ma bardzo duży zbiór ksiąg. Podzielone są na literaturę wedyjską i literaturę początkową niekanoniczną. Hinduiści z największym szacunkiem odnoszą się do krów. Od dawna przypisywano jej boskie pochodzenie. Święte pisma traktują ją jako zwierzę życia, gdyż jej mleko było bardzo ważne w diecie wielu ludzi.   Prawie jeden miliard ludzi zgromadzają odłamy hinduizmu, a tych jest bardzo wiele. Różnią się przeważnie wierzeniami na temat Boga, lecz wszystkich tych wyznawców łączą przede wszystkim:

Szacunek dla świętych ksiąg – Wed,

Wiara w reinkarnację,

Wiara w prawo akcji i reakcji (karma),

Dążenie do wyzwolenia (moksza), różnie rozumianego przez poszczególne odłamy.

Judaizm jest religią narodową Żydów. Powstała w II tysiącleciu p.n.e. Jest to wiara monoteistyczna. W Judaizmie ludzie nie nazywają Boga. Jest on określany jako JHWH, czyli Jahwe - Ja jestem. W judaizmie aby dojść do zbawienia trzeba przestrzegać przykazań Bożych. Oto jedna z modlitw żydowskich:  „Obdarzyłeś swój lud, Izrael, wieczną miłością, nauczyłeś go praw, w serce wpoiłeś zwyczaje, dałeś mu ustawy i instytucje. Natchnij nas, o Boże, wzbudź w sercach naszych miłość do rozważania postanowień Twej woli, aby poznawanie Twego świętego Prawa zawsze było dla nas źródłem radości i byśmy rozpamiętywali je z weselem. Twoje Prawo jest troską i celem naszego życia. Pozwól nam rozważać je dniem i nocą i nie dopuść, byśmy wyrzekli się Twej miłości!” Prawem żydowskim jest przede wszystkim Pięcioksiąg mojżeszowy.

Miłość w religii, oznacza nie tylko miłość do Boga i miłość do bliźniego. Bóg w każdej religii mówi o miłości między mężczyzną i kobietą. W judaizmie w okresie po zburzeniu świątyni w Jerozolimie poświęcano więcej uwagi problemom seksualnym. Istnieją podobieństwa, że Budda, zanim poświęcił się pracy nad umysłem miał bardzo wiele kobiet. Miłość, o której mówił Budda w swoich naukach nikogo nie wyróżnia i nikogo nie dzieli. W Piśmie Świętym w „Pieśni nad Pieśniami” Bóg objawia nam prawdę o kobiecie i mężczyźnie. Wbrew pozorom te wszystkie religie mają podobne przekonania co do kobiety i mężczyzny. Islam to religia o pozytywnym nastawieniu do seksualności. Arabowie znali różne modele miłości.

Jeśli wejdziemy w tematy partnerstwa, małżeństwa, możemy zmienić swoje przekonania po odwiedzeniu paru stron internetowych i przeczytaniu dalszej części mojego artykułu. Otóż wysłannicy Boga (księża i zakonnice) nigdy nie wspominali o tym, aby Jezus uznawał rozwód w przypadku niewierności żony. A tak było. Jednak sytuacja odwrotna – w której mąż zdradzał żonę była nie do przyjęcia. Jezus fragmentem z Biblii, w którym siedzi nad studnią i każe samarytańskiej kobiecie podać sobie wodę, pokazuje nam, że wręcz popierał rolę kobiety jako służebnicy. Pismo Święte głosi nam również, że kobieta nie powinna zabierać głosu w kościele, nie powinny mieć władzy nad mężczyznami i winny być posłuszne (list Pawła do Efezjan 5,22; List do Koryntian I 11,3 i 11,9; List Św. Piotra I 1,3). Tak traktowane były kobiety do połowy XX wieku. Watykan dopiero niedawno zaczął traktować kobiety na równi z mężczyznami. Jednak patrząc na to z logicznego punktu widzenia, równouprawnienie jest sprzeczne z prawdami zawartymi w Piśmie Świętym. Rozwija to pewne przemyślenia i rozważania nad tym, czy powinny obowiązywać prawa zawarte w Biblii dotyczące kobiety, czy też Watykan podjął słuszną decyzję stawiając na równouprawnienie?

Bóg w judaizmie jest istotą seksualną. Małżeństwo pomagało wyrazić tęsknotę Boga do ludzi. Jednocześnie małżeństwo wyraża niewierność ludzi wobec Boga. Jednak Bóg ograniczył stosunki między mężczyzną a kobietą. Mężczyzna nie może oglądać się za kobietą, nie może delektować się wonią jej perfum. Dwie osoby różnej płci nie mogą same przebywać w jednym pokoju, chyba że jest to rodzic z dzieckiem – dziewczynką do lat trzech i chłopcem do lat dziewięciu oraz jeśli jest mąż i żona. W judaizmie kobieta ma  służyć mężowi, pomagać mu w obowiązkach. Młode dziewczyny przygotowuje się do bycia żoną. Każdy Żyd ma bowiem obowiązek ożenić się i mieć dzieci. Judaizm jednak nie pozwala na związki homoseksualne.

„Gdy człowiek bierze ślub, wypełnia połowę swojej wiary, zatem pozwólcie mu bać się Allaha odnośnie pozostałej połowy.” – to słowa Anasa. W islamie zawarcie związku małżeńskiego nazywa się nikach. Oto zasady, dzięki którym mężczyzna i kobieta mogą zawrzeć związek małżeński :

1.Propozycję i akceptację (jakakolwiek konieczność lub przymus nie może mieć tu miejsca),
2. Dwóch świadków,
3. Łali amr (opiekun panny młodej),
4. Zapłata mahr kobiecie (posagu, którym niekoniecznie są pieniądze) przez mężczyznę,
5. Kobieta nie jest w czasie ‘iddah (okresie oczekiwania),
6. Mężczyzna i kobieta nadają się do małżeństwa (np. kobieta jest niezamężna).

Ani kobieta, ani mężczyzna nie mogą zawrzeć związku małżeńskiego z człowiekiem innego wyznania. Szari’a ustanowiło różne zasady dla kobiety i mężczyzny, które wzajemnie się wypełniają.

Społeczeństwo indyjskie jest mocno zhierarchizowane. Kobieta w hinduizmie miała być zarazem boginią, służącą, świętą i ladacznicą. W okresie wedyjskim kobieta miała takie same prawa jak mężczyzna, koniecznością była jej obecność na ceremoniach.  W Indiach obecnie obowiązkiem jest zawarcie małżeństwa i wydawanie na świat potomstwa. Jednak małżeństwo zawsze miało religijny charakter. Kobieta w hinduizmie musi opiekować się swoimi dziećmi i swoim mężem, zawsze powinna być też pogodna i cnotliwa.

Myślę, że dałam dostatecznie dużo przykładów, aby można było stwierdzić, że dawniej (a w niektórych religiach i dzisiaj) kobieta była traktowana jak służąca. Jej głównymi obowiązkami było służenie mężowi i wychowywanie dzieci oraz dbanie o dom. Poniżano je i traktowano jak zwykłe niewolnice, nie wolno im się było odzywać ani sprzeciwić mężowi. Często działo się to na skutek wierzeń i religii, gdyż one nakazywały, aby kobiety odgrywały rolę trzecioplanową oraz służyły mężczyznom. Małżeństwa były często zawierane z obowiązku, jaki nakładała na ludzi ich religia. Małżeństwa z miłości były rzadkością, ważniejsze stawało się bowiem wypełnienie obowiązków wobec Boga. Mam nadzieję, że każdy z nas zastanowi się chwilę i stwierdzi, że wszyscy ludzie są sobie równi, bez względu na kolor skóry, wyznanie czy też poglądy, jakimi się kieruje. Powinniśmy oceniać ludzi po ich sercach i charakterach, patrząc na ich zalety, a nie wady, szukając ich dobrych uczynków, a pomijając błędy, chwile wahania i złe decyzje, choć o nich nie zapominając.

Karolina Klamka