„Miłość w literaturze”

Polska słynie z pięknej literatury. W większości bardziej znanych dzieł pojawia się motyw miłości. Czasami jest ona szczęśliwa i daje poczucie bezpieczeństwa, sprawia radość i pomaga przezwyciężyć zło. Zdarza się jednak, że uczucie jest nieodwzajemnione. Wtedy sprawia ból i powoduje rozpacz. Istnieje również miłość braterska, siostrzana, rodzicielska, do Boga i do ojczyzny. Jednak największe szczęście daje miłość, która się spełnia. Sytuacji takich nie brakuje w wielu  książkach. Poniżej przedstawiam kilka takich sytuacji.

Miłość spełniona ma miejsce w komedii Aleksandra Fredry pt. „Zemsta”. Dramat opisuje historię dwóch zwaśnionych rodów, na których czele stoi Cześnik i Rejent. Pierwszy jest biedny i mieszka w połowie zamku należącej do jego bratanicy – Klary. Dziewczyna ta jest zakochana w Wacławie - synu Rejenta. Młodzi muszą ukrywać swój związek przed światem i opiekunami. Jednak na końcu utworu Cześnik zmusza chłopaka do ślubu z Klarą. Wtedy sam nie zdaje sobie sprawy jak wielką radość sprawia młodym. W ten sposób ich uczucie spełnia się. 

  W „Krzyżakach” również pojawia się miłość spełniona - pomiędzy Jagienką a Zbyszkiem. Może to być nie do końca widoczne, gdyż poprzedzone jest nagłą śmiercią Danusi. Jagna od początku czuła coś do młodzieńca, ale on ślubując wierność swej damie serca, przestał zwracać uwagę na inne kobiety. Jednak po tym  smutnym wydarzeniu młodzieniec znalazł pocieszenie w ramionach czułej i opiekuńczej Jagienki.

   W „ Panu Tadeuszu” zawiązuje się podwójna miłość: Tadeusza z Zosią i Tadeusza z Telimeną. Jednak ta druga kobieta w pewnym sensie  była dla niego  tylko zabawką. Na studiach miał z nią romans, pomimo tego, że była od niego dużo starsza i wydawałoby się, że rozsądniejsza. Jednak gdy młodzieniec chciał zakończyć związek, sprzeciwiała się. Telimena nie uznawała miłości Tadeusza i swej wychowanki - Zosi. Jednak nie wiele to zmieniło. Oni wciąż się kochali i pragnęli być razem. Bohaterowie tej wielkiej epopei narodowej są ludźmi młodymi i niedojrzałymi, jednakże ich uczucie sprawia, iż oboje dorastają i stają się osobami jak najbardziej poważnymi. Ich miłość spełnia się.

 Taki sam model miłości występuje w „Ślubach panieńskich” , które także zostały napisane przez Aleksandra Fredrę. Miłość pojawia się tam pomiędzy Albinem i Klarą. Mężczyzna starał się o swą oblubienicę przez blisko dwa lata. Odnajdywał on szczęście w nieszczęśliwym uczuciu: „ Ach można kochać i nie płakać razem”.  Jest on postacią płaczliwą, ale bardzo bogatą, dlatego też ojciec Klary akceptuje starania chłopaka o rękę jego córki. Albin był uległy, przez co dziewczyna uważała, że nie można go kochać. Zmienił się dopiero po radzie Gustawa, który polecił mu udawanie obojętnego w obecności Klary. Dopiero wtedy dziewczyna zwróciła na niego uwagę i pokochała go nad życie. Drugą parą w tym utworze jest właśnie Gustaw i Aniela. Mężczyzna został sprowadzony przez wuja, by mógł starać się o rękę  dziewczyny. Jednak on nie chciał tego robić, gdyż uważał ją za zwykłą wieśniaczkę. Zmienił jednak zdanie jak dowiedział się o ślubach obu dziewcząt. Wtedy postawił sobie za  sprawę honoru zdobycie ręki jednej z nich. W końcu zarówno Gustaw jak i Aniela ulegają silnemu i pięknemu uczuciu jakim jest miłość.

Kolejnym przykładem miłości spełnionej jest Quo vadis Henryka Sienkiewicza. W tym wybitnym dziele pokazana jest miłość chrześcijanki Ligii i rzymskiego  patrycjusza Marka Winicjusza. Wydaje się, że to uczucie nie ma szans żeby się spełnić, gdyż  Winicjusz na początku był tylko zafascynowany niezwykłą urodą dziewczyny. Próbował się do niej zbliżyć siłą. Ale ona wierna swoim przekonaniom nie dała się tknąć. Dopiero kiedy uciekła z dworu Nerona, Marek dostrzega jak wiele dla niego znaczyła. Za wszelką cenę próbuje ją odnaleźć. Kiedy mu się to udaje próbuje porwać dziewczynę, ale do akcji wkracza Ursus, który go rani. Nieprzytomny Winicjusz pozostaje pod opieką chrześcijan i Ligii. Mężczyzna zaczyna słuchać kazań św. Pawła. Dzięki temu udaje mu się porozumieć z ukochaną i wziąć z nią ślub. Choć czeka ich jeszcze wiele różnych i często niebezpiecznych przygód są szczęśliwi. Była to miłość trudna, jednak pomimo tego się spełniła. Powieść ta uczy nas, że jeśli dwoje ludzi się kocha, to razem mogą przenosić góry.

Miłość w literaturze polskiej jest zjawiskiem  powszechnym. Szkoda jednak, że uczucia piękne i szczęśliwe nie występują w książkach, w takiej ilości jak te nieszczęśliwe i tragiczne. Ale każda miłość wymaga odwagi i zaufania drugiej osobie. Bez tego nie da się zbudować prawdziwego związku, co zresztą zostało pokazane w powyższych utworach.

Magdalena Augustyniakk